नमस्कार दोस्तांनो,

चुरापाव वाचण्याआधी चुरापावविषयी थोडं सांगतो. चुरापावची तोंडओळख म्हणा हवं तर. बर्‍याच जणांना चुरापाव माहितदेखील असेल, कधीनाकधी त्याची तोंडओळख (शब्दशः तोंडओळख) झालीही असेल कदाचित. तुम्ही नाक्यानाक्यावर वडापावच्या गाड्या पाहिल्या असतील. त्याच वडापावची चटणीपाव आणि चुरापाव ही धाकटी उपेक्षित भावंडं म्हणूयात. म्हणजे पहा ना वडापाव आता गाडीवरुन, मॉलमधून, फाईव्हस्टार रेस्टॉरेंटपर्यंत गेला. आता तर बर्‍याच राजकीय पक्षांशी त्याची सलगी ऐकीवात येतेय, पण इतकं असूनही चुरापाव आणि चटणीपाव उपेक्षितच. लोकांना चटणीपावचं नाव तरी माहित असतं, तर दुसरीकडे चुरापाव जवळजवळ नामशेष होण्यातच जमा आहे.

तसा हा चुरापाव वडापावइतका चविष्ट नाही, पोटभर नाही, नुसताच एक हलकाफुलका टंगळमंगळ पदार्थ. चुरापाव हा एक विचार आहे एक 'easy going attitude'. मी साहित्यातला जाणकार नव्हे, साहित्याला वेगळीच उंची वगैरे देण्याचा विचार ब्लॉग सुरु करण्यामागे नाही. हा ब्लॉग खरंतर माझ्यासारख्या चुरापाव लोकांसाठी ज्यांना केवळ वाचायचंय बघायचंय आणि सोडून द्यायचंय. माझी चुरापावविचारसरणी कोणाला आवडो न आवडो वडे तळायला सुरुवात झालीय ...

पुन्हा भेटूच ...

सोमवार, ३० जुलै, २०१२

चंद्रावरले काहीबाई








दिवस सरता कधी वाटते दवस्वप्नांनी न्हाऊन जावे
चंद्रफुलांच्या रानामधल्या सरोवराचे तरंग व्हावे
चांदणराती कधी वाटते शुभ्र चांदणे पिऊन घ्यावे
बासाच्या निजल्या पर्णांवरूनी काजवा होऊनी झिरपावे,
शीतल मंद चांदण्यांचे हात हलके हातात घ्यावे,
पायरीपायरीने चंद्र गाठावा अन चंद्रावर झोके घ्यावे,
चंद्रकोर व्हावी होडी ढगांची नाजूक लाट यावी,
निळ्या जांभळ्या क्षितीजाची धीरगंभीर साद यावी,
चंद्र चाखावा, हात माखावा, लखलखते ओघळ थोडे
मुक्त दौडावे स्वप्निल प्रवासाचे शुभ्र अवखळ घोडे
चमचमत्या तिथल्या वाळूवरती मनी रुजलेले गुपित लिहावे,
तारांगणाने त्यावरी ओंजळभर चांदणे शिंपडावे,
चांदणचिंब गुपिताने शहारावे, थरथर गोठता पारा व्हावे,
शब्दांनी नभ भरूनी रहावे अन अर्थाने तारा व्हावे,
उतरणीच्या पायरीवरी बैसोनि निळ्या अवनीला मी निरखावे,
निळ्या अवनीची निळी नवलाई पाहूनी तृप्त निळे शांत निजावे
भल्या पहाटे झोप उठावी अन चंद्राला मी शोधावे,
निळ्या आभाळी पेंगुळलेला चंद्र दिसावा,
निळ्या आभाळी पेंगुळलेला चंद्र दिसावा,
त्याने पुसटसे नीज म्हणावे

-प्रसाद 





२ टिप्पण्या: