धडधड धडधड व्हावे
मनमोराने
मनमुराद
थुईथुईसे नाचावे
कुणीतरी गोमट्या
भामट्याने
करावी थोडी लगट
तीनंही लगेच द्यावी साथ
स्वतःशीच हसत
मग काय?
उपटसुंभाने मनमोरास पुरते भादरावे
याला काय म्हणावे?
ट्रेन रिकामी दिसता
आम्ही घ्यावे जरा शिरून
स्वतःलाच देत दाद
बसावे पसरून
वातावरण हवेशीर
फर्स्ट क्लास व्हावे
निवांतपणाचे जरा उरात दोन श्वास भरावे
ब्यागेतून
सहजसोपे पाडगांवकर निघावे
मग काय?
कारण नसता ट्रेनने उलटे यार्डाकडे सुटावे
याला काय म्हणावे?
पाकीट असता अशक्त
दिसावी सेलची पाटी
सगळे ब्र्यांडेड कपडे
अन् अनब्र्यांडेड माणसांची दाटी
हवाहवासा नग मिळायला
सोफेस्टिक झटापटी
साईज आणि किमतीच्या सांभाळत खटपटी
आपणही आठशेचे शर्ट चारशेत पटकवावे
मग काय?
सहाशेच्या छत्रीस रिक्षेत सपशेल विसरून यावे
याला काय म्हणावे?
देवळातल्या देवाशी मग बोलावे थोडे
आमच्याच बाबतीत असे का
हे नेहमीचेच कोडे
देवाने तक्रारी ऐकून खो खो हसावे
हसताना मुखकमल मोठे प्रसन्नसे भासावे
चालायचेच म्हणत सारे आपणही मग विसरावे
मग काय?
नेमके माझेच चप्पल देवळासमोरून गायब व्हावे
याला काय म्हणावे?
- प्रसाद साळुंखे
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा