हे जग हा रंगमंच आहे
रंगमंचच
प्रत्येकाची आपली संहिता
प्रत्येकाच्या भूमिका वाटून दिलेल्या
प्रत्येकाच्या संहितेत प्रत्येकाची भूमिका वेगळीच
चेहरे रंगतात
चेहरे मुखवटे धारण करतात
चेहरे खरे वाटतात
खऱ्यापेक्षा बरे वाटतात
एंट्री आणि एक्झीट ठरलेली
याच्यामध्ये नेमकं काय घडतं त्यावर सगळा खेळ
एंट्रीच्या भितीवर दामटून बसलेली बेभानी
संहितेच्या पानांना संवेदना द्यायचं भान
चेहऱ्यावर पडलेला प्रसिद्धीचा क्षणभंगुर झोत
अंधारासमोर स्वप्नांनी चोपलेलं निशब्द शब्दाचं स्वगत
सारं आठवतं एक्झीट झाल्यावर
टॅक्सी करू म्हणता म्हणता
हॉल्सच्या गोळीचा रस गिळत बसची वाट पाहत बसायचं
खिशातल्या नाईटचे पैसे पूर्ण शाबूत रहावेत म्हणून
त्यांच्यासाठी
ज्यांना वाटतं
तो काय कलाकार माणूस
मजा मारत असतो नेहमी
- प्रसाद साळुंखे
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा