बंद मूठ घेऊन ती त्याच्या जवळ आली
'हे काय नवं?'
'काय असेल नवं? ओळख बघू?'
'कोडी घालत बसू नकोस सांगून मोकळी हो'...
आवाज चढलेला
चेहरा रडवेला
पटकन पकडतात माणसं
सॉरी ... जवळची माणसं
पण तिही मोठ्या हिमतीचीच
समजावण्याची पद्धत जगावेगळी
तिने नाही विचारलं झालंय काय?
भूतकाळ उगाळणं हा नसतो उपाय
मनात काही ठरवून ती हसत सुटली
अशा या वागण्याने स्वारी आणखीच चिडली
निमूट उठला
चालत सुटला
तिचं अस्तिव नाकारून
तिनेही दिले त्याचे सारे राग झुगारून
त्याच्या डोळ्यात थोडी थोडी दिसू लागली आग
पण हिला नव्हता उरला कुठलाच धाक
'रागावलास?
माझ्यावर की माझ्या हसण्यावर???
रागात भलताच दिसतोस गोड'
त्याचं उत्तर 'वाट सोड'
'जाता जाता मूठीत काय आहे ते तर सांग?'
'काय? काय आहे मूठीत?' वाक्यावाक्याला राग
'असं होतं माणूस रागात असेल तर
मूठभर सुखही दिसतं चिमूटभर
मूठीत माझ्या आहे
मुंगीची जिद्द जगण्यासाठी
वासराची धडपड चालण्यासाठी
अल्पायुषी फुलपाखराचं टवटवीत मन
घरट्यात साठवलेला एक एक कण
ही सगळी माणसं नाहीत त्यांना नाहीत दोन हात
म्हणून दु:ख कुरवाळत बसत नाहीत दिसरात
दिसतं का कुणी त्यातलं एकलकोंडं बसलेलं?
सगळ्यांच्यात असूनसुद्धा सगळ्यांच्यात नसलेलं?
त्यांना दु:ख असणारच पण ते सुख शोधत फिरतात
म्हणून थोडे जगले तरी ते पुरेपूर जगतात
आपण मरणाला टेकलो की वाटतं अरे जगायचं राहिलं
खूप वेळ शोक करण्यात गेला हे बघायचं राहिलं
ते पहायचं रहिलं'
त्याला पटलं चेहरा हसला थोडा
राग झाला शांत
ती शिरली त्याच्या मिठीत
पाहत बसले दोघे बूडता सूर्य निवांत
-प्रसाद
'हे काय नवं?'
'काय असेल नवं? ओळख बघू?'
'कोडी घालत बसू नकोस सांगून मोकळी हो'...
आवाज चढलेला
चेहरा रडवेला
पटकन पकडतात माणसं
सॉरी ... जवळची माणसं
पण तिही मोठ्या हिमतीचीच
समजावण्याची पद्धत जगावेगळी
तिने नाही विचारलं झालंय काय?
भूतकाळ उगाळणं हा नसतो उपाय
मनात काही ठरवून ती हसत सुटली
अशा या वागण्याने स्वारी आणखीच चिडली
निमूट उठला
चालत सुटला
तिचं अस्तिव नाकारून
तिनेही दिले त्याचे सारे राग झुगारून
त्याच्या डोळ्यात थोडी थोडी दिसू लागली आग
पण हिला नव्हता उरला कुठलाच धाक
'रागावलास?
माझ्यावर की माझ्या हसण्यावर???
रागात भलताच दिसतोस गोड'
त्याचं उत्तर 'वाट सोड'
'जाता जाता मूठीत काय आहे ते तर सांग?'
'काय? काय आहे मूठीत?' वाक्यावाक्याला राग
'असं होतं माणूस रागात असेल तर
मूठभर सुखही दिसतं चिमूटभर
मूठीत माझ्या आहे
मुंगीची जिद्द जगण्यासाठी
वासराची धडपड चालण्यासाठी
अल्पायुषी फुलपाखराचं टवटवीत मन
घरट्यात साठवलेला एक एक कण
ही सगळी माणसं नाहीत त्यांना नाहीत दोन हात
म्हणून दु:ख कुरवाळत बसत नाहीत दिसरात
दिसतं का कुणी त्यातलं एकलकोंडं बसलेलं?
सगळ्यांच्यात असूनसुद्धा सगळ्यांच्यात नसलेलं?
त्यांना दु:ख असणारच पण ते सुख शोधत फिरतात
म्हणून थोडे जगले तरी ते पुरेपूर जगतात
आपण मरणाला टेकलो की वाटतं अरे जगायचं राहिलं
खूप वेळ शोक करण्यात गेला हे बघायचं राहिलं
ते पहायचं रहिलं'
त्याला पटलं चेहरा हसला थोडा
राग झाला शांत
ती शिरली त्याच्या मिठीत
पाहत बसले दोघे बूडता सूर्य निवांत
-प्रसाद
मस्त आहे चुरापाव चा हा घास चवदार .
उत्तर द्याहटवाधन्यवाद आशाताई,
उत्तर द्याहटवाबर्याच दिवसांनी आलात आपल्या चुरापावच्या गाडीवर,
अशा टिपण्ण्यांनीच अधिक लज्जतदार बनलाय हा घास.
प्रसाद, टॆगलेय रे तुला....:)
उत्तर द्याहटवाधन्यवाद :) मी वाट बघतच होतो
उत्तर द्याहटवा