किनारा

वाट तिच चालतो, मी अजूनी तशी,

शुष्क ओली लाट, ती किनारी जशी

बिंब क्षितिजी सुन्या, ऐसे बिलगून गेले,

तिमीरसाक्ष ती मिठी, प्रकाशमग्नशी जशी.

ते थवे पेलीत गेले, आगळी आभाळनक्षी,

डोळ्यातली आभाळमाया, जपली उराशी जशी.

नजरेतले उधाण दर्या, खिन्न होई पाहुनी,

डचमळे दूर नाव, हळव्या लाटांशी जशी.

मीच माझा किनारा, अन मीच लाटही

निरुत्तरेही ठाम माझी, होती मघाशी जशी.

 

- प्रसाद साळुंखे