नमस्कार दोस्तांनो,

चुरापाव वाचण्याआधी चुरापावविषयी थोडं सांगतो. चुरापावची तोंडओळख म्हणा हवं तर. बर्‍याच जणांना चुरापाव माहितदेखील असेल, कधीनाकधी त्याची तोंडओळख (शब्दशः तोंडओळख) झालीही असेल कदाचित. तुम्ही नाक्यानाक्यावर वडापावच्या गाड्या पाहिल्या असतील. त्याच वडापावची चटणीपाव आणि चुरापाव ही धाकटी उपेक्षित भावंडं म्हणूयात. म्हणजे पहा ना वडापाव आता गाडीवरुन, मॉलमधून, फाईव्हस्टार रेस्टॉरेंटपर्यंत गेला. आता तर बर्‍याच राजकीय पक्षांशी त्याची सलगी ऐकीवात येतेय, पण इतकं असूनही चुरापाव आणि चटणीपाव उपेक्षितच. लोकांना चटणीपावचं नाव तरी माहित असतं, तर दुसरीकडे चुरापाव जवळजवळ नामशेष होण्यातच जमा आहे.

तसा हा चुरापाव वडापावइतका चविष्ट नाही, पोटभर नाही, नुसताच एक हलकाफुलका टंगळमंगळ पदार्थ. चुरापाव हा एक विचार आहे एक 'easy going attitude'. मी साहित्यातला जाणकार नव्हे, साहित्याला वेगळीच उंची वगैरे देण्याचा विचार ब्लॉग सुरु करण्यामागे नाही. हा ब्लॉग खरंतर माझ्यासारख्या चुरापाव लोकांसाठी ज्यांना केवळ वाचायचंय बघायचंय आणि सोडून द्यायचंय. माझी चुरापावविचारसरणी कोणाला आवडो न आवडो वडे तळायला सुरुवात झालीय ...

पुन्हा भेटूच ...

शनिवार, २ फेब्रुवारी, २०१३

जिंदा























बहोत थकता है जब आदमी
तो सांसे गेहरी हो जाती है 
धडकन मेहसूस होने लगती है 

ये धडकता आखिर क्यो है?
दिल भी थकता होगा शायद रोजाना की भागादौडसे
दिल भी पाना चाहता होगा सुकून
या दिल उछलता होगा कुछ नया पाने को

धडकनोंपे भला कौन गौर फर्माये?
हमने तवज्जू दिया तो जाना
जब बहोत थकता है आदमी तो सोचता कम है 
सांसे ..
पसीना ..
आदमी ...
और धडकन ... बस!!

दिल को बडी फुरसतसे सुनता है फिर

एक ताल पकडती धडकन
घडी की याद दिलाती धडकन
भावनाओंका प्रतिबिंब धडकन
जीवनकुंभ का तरंग धडकन

चालू है कुछ भीतर कहीं
धडकन होती है रोज नईं
एक पुराना बस्स दिल है
मानो गेहरी कोई झील है
इस झील का अंतर्नाद है धडकन
सोच समझसे आझाद है धडकन

दिलकी आवाजें वोही सुन पातें है
जो थकने की हिंमत रखते है

धडकते दिल को जो सुन नहीं पातें
क्या वो सच मे जिंदा होते है???

-प्रसाद













२ टिप्पण्या: